Eu
nobre bruto
con ollos de parasito
atopei para Tareixa un poema
unha oración
unha estampa
“non volverei repetir o seu nome
pois posúo a virtude de esquecer.
Abonda ver o corpo roto e sen ás
na altura das iconas
as paredes da cara e o seu perigo
nesta pregaria dos ósos
no tesón dos sen nome".
Nun texto pequeno cabe un sentemento grande. 👏👏
ResponderEliminarGrazas Ángeles
EliminarMoi bo, coma sempre
ResponderEliminarGraciñas
EliminarGústame ��
ResponderEliminarJavier de la Iglesia