Pasado o trauma inicial do coronavirus, o encerro físico, a liberdade nas redes, o egoísmo duns poucos, a solidariedade de tantos e a incerteza de todos, cruzamos o verán e non demos recuperado a confianza nas nosas vidas.
Cando aínda o ánimo estaba fóra de combate, a nosa familia foi sorprendida por outra labazada vital: o noso fillo de trinta e tres anos e con tres cativos esperando polo seu liderado, é sorprendido por un mal privado: unha masa maligna localizada no mediastino, unha zona que vén sendo como un gran cruce de vías dunha cidade superpoboada e onde os órganos vitais buscan acubillo. Supoño que por iso as sesións de quimioterapia que necesita son dificilmente soportables.
O mes de decembro está a punto de deixarse caer. Haberá que poñer a árbore (deixamos o Belén para mellor ocasión) e teremos que ir pensando nos agasallos porque Papá Noel e os Reis Magos disque van vir de igual maneira: compraremos á carreira para non permanecer máis de quince minutos dentro dunha tenda ou por internet arriscándonos ás devolucións que tanto incomodan.
Non obstante, neste ano fatídico, a lotaría de Nadal estanos a sorprender (afeita como está a facer o que lle da a gana) e asegurou que esta vez perde a banca e gaña o cliente. Traeranos tres vacinas contra o bicho e un resultado esperanzador dun TAC. Non nos desanimemos porque este ano a ilusión vén en formato CIENCIA.
Feliz Navidad!!
Agata Triste
